De Sint-Antoniuskapel, Deel 94, Gemert is gelegen aan een oude uitvalsweg van Gemert en is eigendom van het gilde. De oudste vermelding dateert van 1564 / 1541 toen er in de schepenprotocollen werd neergeschreven “sekere erven gelegen tot Gemert aen den Deelsen boom aent heyligen huysken”.
Buurtgenoten spreken er van, dat boven de offerblok eertijds het jaartal 1496 vermeld stond. Het houtgesneden – vroeger polychrome – beeld van de heilige is van de hand van een Gelderse meester en wordt door deskundigen als 15e eeuws aangemerkt. Tot 1972 stond het beeld in een open raam achter ijzeren tralies in de zijgevel en kon men offeren in de in de muur gemetselde ijzeren offerblok.In genoemd jaar is het beeld om veiligheidsredenen weggehaald. Omdat de verf op veel plaatsen verdwenen was is het beeld geloogd. In 1975 vond restauratie plaats.
De kapel is verschillende keren gerestaureerd, maar verviel toch telkens weer. In 1990 vond een ingrijpende restauratie plaats, waardoor het kapelletje nu een pronkjuweel is.
19 jaar vochtinwerking heeft in 2009 zijn nadelige gevolgen gehad voor het stukadoorwerk en het dak was niet zo goed geïsoleerd. Deze gebreken waren aanleiding om een plan voor herstel te maken. Dat gebeurde door Gildebroeder Antoon Brouwers. Dit jaar werd dat ingrijpend onderhoud verricht, zeg maar dat het een restauratie was. Het dak is nu van stropoppen voorzien, het stukadoorswerk is vernieuwd, de ramen zijn vernieuw en het altaar is ingrijpend onderhanden genomen. De afbeelding van de H.Antonius op het altaarstuk is vernieuwd en gildezuster Odilia Steeghs-van de Laar uit Beugen schilderde een nieuwe afbeelding van de heilige. Eigenlijk was het geen nieuwe, maar het opnieuw aanbrengen van de afbeelding van vóór 1990. De toenmalige Gemertse schilder Jan van Gemert gaf een eigen interpretatie van de heilige.
Ook werd het interieur vernieuwd, o.a. een centrale bidstoel en een stoel, zoals die vroeger in de kerken voorkwam met gelegenheid tot zitten. Dat gaf bij het begin van de preek toen de stoelen gekeerd moesten worden en het zitje naar beneden geklapt moest worden een heleboel lawaai.
Nu ziet de kapel er weer in alle glorie. Er kan weer gebeden worden en het gilde hoopt, dat er veel lichtjes ontstoken worden, zodat een deel van de restauratiekosten terugverdiend worden. De kapel kan weer een rustpunt zijn voor de wandelaars en de banken in het plantsoen bieden gelegenheid voor een praatje.
Gildebroeders en –zusters verdienen lof voor het vele werk, dat zij in talloze weekends hebben verricht. Het gilde is trots op hen en op de kapel.
Zelfs in de winter is het een moeite waard om een bezoekje aan de kapel te brengen.